Zo. Anderhalf jaar touren met Chin. Ind. Spec. Rest. zijn voorbij. Nu een half jaartje radiostilte, en dan een nieuw album, en een nieuwe tour (maar daarover later meer). Tijd om de grappigste en bizarste dialogen die ik de afgelopen jaren voerde met geluidsmannen (ik wil hier heel geëmancipeerd “geluidsvrouwen” aan toe willen voegen, maar jammer genoeg ben ik precies NUL vrouwen achter de knoppentafels tegengekomen) op te tekenen. Speciaal voor jullie!
Geluidsman: “Met z’n hoevelen zijn jullie? Zes?”
Ik: “Nee, met z’n drieën.”
Geluidsman: “Huh? Maar er staan zes instrumenten op jullie rider?”
Ik: “Mag ik wat gitaar op mijn monitor?”
Geluidsman: “Hoezo? Je staat vlakbij de versterker?”
Ik: “Ja, maar mijn ervaring is dat de drums dat geluid wegvagen.”
Geluidsman: “Nee hoor, dat is niet zo.”
Ik: “Jawel.”
Geluidsman: “Ik denk het echt niet hoor.”
Ik: “Nou, ik speel twee keer per week, en mijn ervaring is…”
Geluidsman: “OKÉ OKÉ STOP MAAR MET ZEUREN IK DRAAI WEL WAT GITAAR BIJ.”
Geluidsman: “Wil je een kerkgalm, een badkamergalm, of wil je Frans Bauer-galm?”
Ik: “Hoi, waar is de PA?”
Geluidsman: “Wat is een PA?”
Ik: “Een zanginstallatie?”
Geluidsman: “Oh, dat weet ik niet. We hebben wel een stopcontact?”
(ik vraag me nog steeds af of deze man een legit geluidsman was. Don’t think so)
Ik: “Hoe klonk het?”
Geluidsman: “Goed, alleen je piano stond een beetje hard.”
Ik: “Heb je ‘m zachter gezet?”
Geluidsman: “Neuh, ik dacht dat je dat zelf wel zou doen.”
Ik: “Dames en heren, dit was mijn laatste nummer…”
Geluidsman (galmend over de PA, als de stem van Big Brother): “Je mag best nog een liedje doen, hoor!”
Ik: “Wil je nog iets horen?”
Geluidsman: “Nee, klinkt prima zo. Kom, we kunnen nog snel drie potjes klaverjassen voor de show begint.”
(Jep, dit was in Vera. Love u guys)
