Interview + voorpublicatie Vrij Nederland

Dit interview verscheen in Vrij Nederland op 10 maart 2017

TIJDENS MIJN STUDIE NEDERLANDS HEB IK ME VERDIEPT in het modernisme van de jaren twintig en dertig. De populairste modernistische stroming was het Verwaterd Naturalisme, vol huiselijke tafereeltjes en beslommeringen. Het meest individuele van het individuele, zonder rekenschap te geven van positie in de maatschappij. Escapistische literatuur, die hordes mensen aan het lezen bracht.

Het was mainstream modernisme, en het voerde met gemak de boventoon terwijl de fascisten in Duitsland terrein wonnen. Er bekroop me iets, irritatie: hallo! Fascisten in Duitsland, hallo! Was dit de gangbare literatuur?

Die irritatie geldt ook voor de literatuur van vandaag en wordt heviger nu ik ouder word. Eerst verba­zing, dan weer die irritatie: ‘Wat? Weer zo’n boek?’ Ik ben nu 30, maar toen ik 16 was, schreef ik ook heel veel over mezelf. Toen ik 26 was nog, trouwens, en uitgeve­rijen en redacteuren vonden het te gek: ‘Je kunt zo leuk schrijven over je winkelverslaving, Aafke!’ Boeken zijn vaak even grachtengordel als de uitgeverijen.

Ik wilde eigenlijk eerst mijn debuutroman af hebben, voor ik hier een mening over gaf. Maar ja, dacht ik, dan moet ik nog een jaar mijn bek houden. En daar had ik geen zin in. Ik heb altijd een grote bek over dingen, dus ook over engagement in de literatuur. De laatste vijf jaar vind ik het steeds moeilijker om oogkleppen op te doen en alleen verwaterd naturalistisch over mezelf te schrijven. De politieke tijd waarin we zitten… Wat er nu gebeurt, is zo absurd dat je hoe dan ook boos moet zijn. Kijk, als je nu nog niet denkt: what the fuck is er aan de hand?, dan is engagement sowieso niks voor jou.

lees verder op blendle (€)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *