Craaaazy weekend: recap

Duuuus een maand of drie geleden brak ineens lichte paniek uit. Het weekend van Winternachten Festival (waar ik writer in residence zou zijn) bleek hetzelfde weekend als Eurosonic/Noorderslag (waar ik elk jaar een vol programma aan shows en panels heb)… echt, het zweet brak me uit. Na veel puzzelen lukte het om alles om elkaar heen te plannen, en met een strak reisschema tussen Den Haag en Groningen (en af en toe ook thuis in Utrecht) in totaal 12 programma-onderdelen af te werken in 3 dagen.

Dat betekende: 1500 kilometer, weinig slaap, maar een weekend om nooit te vergeten.

RECAAAAAPPPP!!!

Donderdag

Donderdagochtend vertrok ik samen met Marjolijn (mijn dedicated tourmanager <3) naar Den Haag, waar ik het Winternachten Festival opende met een interview en concert op de Haagse Hogeschool. Daarna hadden we twee uurtjes om te chillen bij Toeps, wier kantoor om de hoek bleek. Fijn om nog even de administratie op orde te brengen voor de rest van de hel losbarstte.

’s Avonds droeg ik tijdens Woorden Worden Zinnen voor in Paard van Troje. Dat was spannend, want ik had besloten nieuwe poëzie voor te dragen, en dat is allemaal nog behoorlijk pril (en de laatste x dat ik poëzie voordroeg was als puisterige zweefpuber). Maar damn, het was misschien wel het leukste optreden van het weekend, want het was afgeladen vol (mensen konden de zaal niet meer in) en reageerden superenthousiast!

Daarna reden we naar Groningen. Of ja: Marjolijn reed, en daar was ik heel blij mee, want het begon ongelofelijk hard te sneeuwen na Almere, en ik kon achterovergezakt op de passagiersstoel een zak chips wegwerken. De organisatie van Eurosonic had een superfijn hotel geboekt midden in de stad, dus ik rolde zo mijn kingsize bedje in.

Vrijdag

Hotelontbijt! Zes chocoladebroodjes! Maak me gek! Daarna een aantal voorbesprekingen van panels, en ik was redelijk nerveus voor het eerste: een panel over genderdiversiteit in de muziekbusiness. Ik had een aantal gasten laten invliegen en zou het panel zelf modereren (in het Engels), en dat voelde als een behoorlijke verantwoordelijkheid. Het waren Belangrijke Gasten, met lange titels, ik wilde dat ze allemaal naar tevredenheid hun verhaal zouden kunnen doen én dat het een interessant gesprek zou worden.

De zaal was lekker vol en het ging goed, ik was echt behoorlijk opgelucht na afloop. Na het panel hadden we een korte vergadering met de Gender Working Group van ECSA (mijn Europese club), we proberen een soort richtlijn op te stellen waar culturele lobby-organisaties zich aan kunnen committeren, waardoor er meer vrouwen op belangrijke posities komen.

Later op de middag zat ik nog in een panel over het nut van wetenschappelijk onderzoek binnen de muzieksector, en daarna reed ik in m’n eentje naar Den Haag. Dat was best vermoeiend (en duurde drie uur en een halve liter McDonalds cola). In Den Haag mocht ik meteen van start met een gesprek over “het boek van mijn leven”, ik had voor de gelegenheid Blokken van Bordewijk gekozen maar het had natuurlijk elk willekeurig boek uit zijn oeuvre kunnen zijn.

Om 23:00 droeg ik nog een nieuw gedicht voor in een programma met internationale schrijvers en het Asko-Schönbergensemble, en daarna kon ik naar huis. (NB. ik blijf het raar vinden dat ’s nachts rijden nooit een probleem is, terwijl ik tussen 15:00 en 18:00 in de auto ALTIJD in slaap val, hebben meer mensen dat?)

Zaterdag

Laatste dag! En god zij geloofd en geprezen: ik kon met de trein. Dus ’s ochtends nog even knuffelen met Yung Romeijn, dan de trein in naar Groningen, waar ik een panel leidde over songwriting, met drie artiesten (Vincent Rooijers van DROELOE, pianiste Annelie en zangeres Roos van Tuil van Tapetoy). Een ontzettend gezellig panel.

De trein tussen Groningen en Den Haag had mega vertraging, waardoor ik uiteindelijk moest rennen om nog op tijd bij m’n eerste show te zijn. Dat was meteen een van de interessantste en bizarste optredens: ik lag op het podium op een sofa en werd ondervraagd door psychiater Damiaan Denys alsof ik in psychoanalyse was. Nou is psychoanalyse niks nieuws voor me (heb ik zes jaar gedaan), maar ik lag daar niet als mezelf, maar als mijn favoriete romanpersonage: Katadreuffe (uit Karakter). Het was heel intens om constant in mijn rol te blijven, want ik ben geen acteur. Gelukkig heb ik ooit een psychoanalytische scriptie geschreven over de roman, waardoor ik het personage door en door ken. Een interessante ervaring, zullen we maar zeggen.

Later op de avond had ik nog een talkshow met een aantal andere politieke scifi-auteurs van over de hele wereld, waarin we het hadden over de rol van politieke dystopieën in een donkere wereld. Toen dat afgelopen was kon ik eindelijk een biertje opentrekken en de laatste trein naar huis nemen.

En, overleefd?

Zeker! Door goed plannen, het uitbesteden van reizen, mijn management die alles tot in de puntjes preproduceerde, en door Bram, die ondertussen thuis alles op rolletjes liet lopen. Er waren twee hoogtepunten voor mij: het plezier dat voordragen van poëzie gaf, en de ervaring dat het me lukt om een panel te modereren. Dat zijn nieuwe dingen, en nieuwe dingen zijn mijn lievelings.

Nu snel verder met schrijven van poëzie, mixen van de nieuwe plaat afwerken, en dan weer shows spelen!

Een reactie op “Craaaazy weekend: recap”

  1. Benthe schreef:

    Wat een heftig weekend, maar lekker gewerkt!

    Mijn verklaring voor moe worden in de auto geldt alleen in de winter, maar tussen 15&18u gaat het schemeren en wil je lichaam op slaapmodus (net zoals bij ‘s nachts rijden de uurtjes dat het gaat schemeren ‘s ochtends blijkbaar het gevaarlijkst zijn).

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *