De Grote Geef-Wannes-En-Maartje-Hun-Vertrouwen-In-De-Mensheid-Terug-Actie

Lieve vrienden van Wannes en Maartje,

Jullie hebben waarschijnlijk de hartverscheurende (maar mooi geschreven) blogposts van Wannes en Maartje gelezen, over de criminelen die hen van hun spullen, hun vakantie, en hun vertrouwen in de mensheid beroofden. Niet? Lees ze hier, en hier.

Twee jaar geleden werd ik na een optreden door een bezoeker bestolen, en raakte ik mijn gloednieuwe mengtafel kwijt. Ik was ontroostbaar, vooral omdat ik maar niet kon geloven dat mensen elkaar dit soort dingen aandoen. Als zzp’er weet ik als geen ander hoe het is om geen vangnet te hebben, en hard te moeten sparen om vakantie te kunnen houden, en om investeringen te kunnen doen.

Lees hier verder! →

Mijn dag in gifjes #9

Ik krijg veel steunbetuigingen dezer dagen, want het is WARM en de baby past eigenlijk niet meer in mijn buik. Voor wie zich afvraagt hoe mijn bestaan er momenteel uitziet, hier een korte samenvatting.

Ik heb het WARM. Zoals iedereen momenteel.

paris hot

 

Lees hier verder! →

De uitgeklede versies

Vorige maand speelden Bram en ik een Kytopia Sessie. In de oude Tivoli deden we zes nummers in uitgeklede versie: ik op synthesizers (hallo, Juno!), Bram op samples en Moog Sub Phatty. Ik ben stiekem best trots op het resultaat, dat prachtig werd vastgelegd door Staplab en 3voor12/Utrecht. Bekijk het resultaat hier!

Lees hier verder! →

Zwangerschapskleding: tenenkrommend

Dit stuk verscheen op 29 mei 2016 op de website van ELLE.

Toen ik net zwanger was, nam ik me voor vooral niet teveel zwangerschapskleding te kopen. Immers: deze toestand duurt maar negen maanden, daarna kun je alles weer weggooien. En écht veel zin om iets leuks aan te trekken zou ik als waggelende walrus toch niet hebben, zo dacht ik.Wrong. Een week nadat mijn buik uit mijn spijkerbroeken was gegroeid, was ik al klaar met de sweatpants en oversized T-shirts van mijn man. Een fascinerende zoektocht naar leuke maternity-outfits begon. Wat me al snel opviel: zwangerschapskleding is saai. Overheersende tinten zijn grijs, wit en beige. Bijna alles is gemaakt van effen tricot, in de simpelste pasvorm denkbaar (lees: we maken een doodnormaal T-shirt en voegen een meter extra stof toe aan de voorkant). Is er echt niks leukers te bedenken?

Lees hier verder! →

Màààm, de leraar is gemeen!

Dit artikel verscheen op 27 mei 2016 op de website van Vrij Nederland

Nederlandse leerlingen zijn ongemotiveerd, Nederlandse leraren krijgen relatief weinig betaald en zijn van onvoldoende niveau, maar tóch levert het Nederlandse onderwijs prima leerlingen af. Hoe kan dat? Het is de vraag die gesteld wordt in het OESO-rapport over de staat van het Nederlandse onderwijs dat gisteren gepresenteerd wordt, en het is de vraag die ik mezelf elke keer stel wanneer er weer een lijstje verschijnt waaruit blijkt dat het Nederlandse onderwijs het helemaal zo slecht nog niet doet. Hoe kan het toch dat ons onderwijs, ondanks alle misstanden, functioneert?

Lees hier verder! →

Mijn dag in gifjes #8

Het is zover. Mijn agenda is leeg, de koffers staan klaar, en nu… wachten maar. En wachten, daar ben ik dus niet heel goed in. Al helemaal niet nu ik als een soort immobiele walrus op de bank zit. Mijn dagen zien er ongeveer als volgt uit…

‘s Ochtends word ik om een uur of negen zwetend wakker… en draai ik me nog even om.

 

hugh laurie

 

Om een uur of elf sta ik op, en ga ik maar eens douchen ofzo. Lekker lang, want wat moet je anders.

 

yawn

Lees hier verder! →

Veiligheidsglas

Dit stuk verscheen op 14 mei 2016 op de website van Hard//Hoofd.

Dat zeggen ze ook alleen in Moergestel. Maar goed, als je je plaatselijke gebedshuis de Sint Jans Onthoofdingkerk noemt, dan weet je dat je in een dorp woont waar de gezelligheid van de muren druipt. Ben je ooit op de kermis in Moergestel geweest? Alleen de botsautootjes trekken nog wat volk, vaak tussen de twaalf en de achttien, voorzien van opgeschoren haar en T-shirts in simpele kleuren als zwart, wit of grijs, met als enige onderbreking het logo van een willekeurig sportmerk. Ik ben er zelf nooit geweest, maar ik kan het me zo voorstellen.

Lees hier verder! →

Dit eindexamen is alles wat het vak Nederlands lelijk maakt

Dit artikel verscheen op 12 mei 2016 op de website van Vrij Nederland.

Vanmiddag was het weer zover: alle vwo-eindexamenleerlingen maakten hun examen Nederlands. Het meest omstreden examen van allemaal. Ieder jaar regent het klachten bij het LAKS, schrijven leraren Nederlands opiniestukken over wat er niet deugt aan het examen en aan het antwoordmodel, en wat er nou eigenlijk wel of niet getoetst wordt.

De afgelopen jaren heb ik als (oud-)leraar Nederlands steevast het examen zelf gemaakt en nagekeken. Gemiddeld kwam ik uit op een 8. Niet echt hoog, nee. Moet je eens proberen te verkopen als je docent wiskunde bent. ‘Ik had een 8, dus ik had 20 procent van de berekeningen fout.’ Me dunkt dat dat je geloofwaardigheid niet echt ten goede zou komen. Toch hebben veel leraren Nederlands zich verzuchtend neergelegd bij het feit dat je voor een taalvak nou eenmaal geen tien kunt halen.

Lees hier verder! →

Waarom zoveel jonge docenten ermee stoppen

Dit artikel verscheen op 23 maart 2016 in Vrij Nederland.

Lesgeven vond ik het mooiste vak dat er is. Zes jaar lang gaf ik met veel plezier Nederlands op een gymnasium. Elke dag contact met pubers, mijn liefde voor literatuur delen: ik was er dol op en het gaf me voldoening. Toch ben ik ermee gestopt. Waarom? Het korte, eenvoudige antwoord luidt: omdat een carrière als docent niet te combineren is met een carrière als muzikant. Het lange, complexere (maar completere) antwoord: vanwege een serie onderhuidse frustraties die er langzaam maar zeker voor zorgden dat mijn werk me ging tegenstaan. Niet het lesgeven zelf: zodra ik voor de klas stond had ik het prima naar mijn zin. Het waren juist alle zaken om het lesgeven heen die me het gevoel gaven langzaam maar zeker opgeslokt te raken door mijn werk.

Lees hier verder! →

NIP-test

Dit artikel verscheen op 21 maart 2016 op de website van Vrij Nederland.

Vanochtend stond er een brief in de Volkskrant, getekend door een aantal BN’ers en een aantal ouders van kinderen met het syndroom van Down. De opstellers zijn bang dat het standaard aanbieden van de NIP-test – die test op een aantal ernstige genetische afwijkingen, waaronder Down – zorgt voor een samenleving waarin mensen met Down niet langer welkom zijn. Het worden ‘mensen die er niet hadden hoeven zijn’, zo wordt er gesteld, terwijl deze groep ‘het leven juist zoveel kleur geeft.’

Lees hier verder! →