Dit artikel verscheen op 21 maart 2016 op de website van Vrij Nederland.
Vanochtend stond er een brief in de Volkskrant, getekend door een aantal BN’ers en een aantal ouders van kinderen met het syndroom van Down. De opstellers zijn bang dat het standaard aanbieden van de NIP-test – die test op een aantal ernstige genetische afwijkingen, waaronder Down – zorgt voor een samenleving waarin mensen met Down niet langer welkom zijn. Het worden ‘mensen die er niet hadden hoeven zijn’, zo wordt er gesteld, terwijl deze groep ‘het leven juist zoveel kleur geeft.’
Dit artikel verscheen op 1 februari 2016 op de website van Vrij Nederland.
De kogel is door de kerk: de Eerste Kamer heeft ingestemd met het afschaffen van de VAR en het invoeren van modelovereenkomsten.
In het kort: de VAR was tot dusver een papiertje dat je als zzp’er aanvroeg bij de Belastingdienst, waarmee je vervolgens een jaar lang kon bewijzen dat je zelfstandige was. Maar de politiek wil iets doen aan al die vermaledijde schijnzelfstandigen, die worden uitgebuit door PostNL en andere voormalige overheidsbedrijven. En wat doen we in Nederland als er onrecht heerst? Juist: we tuigen een enorme papieren tijger op. Zo ook nu.
Dit artikel verscheen op 25 januari 2016 op de website van Vrij Nederland.
ZZP’ers jagen de overheid op kosten,’ schrijft Yvonne Hofs dit weekend in de Volkskrant. In een lang artikel hekelt ze alle ‘jubelverhalen’ over zzp’ers en zelfstandig ondernemerschap. De onderbetaalde schijnzelfstandigen zijn eigenlijk wat men vroeger dagarbeiders noemde, en de toch al overbetaalde zelfstandige adviseurs en consultants hoeven lekker weinig belasting te betalen. En allemaal verzuimen ze bij te dragen aan het onderhoud van de dijken en ons sociale stelsel, en spelen daarmee maatschappelijk gezien vals. Want zeg nou zelf: waarom zou een zzp’er recht hebben op zwangerschapsverlof – ze heeft toch helemaal geen premies betaald?
Dit artikel verscheen op 22 januari 2016 op de website van Vrij Nederland.
Vriend en vijand zijn het erover eens: het schoolvak Nederlands moet op de schop. Al decennialang vecht het vak met een stoffig imago: Karel ende Elegast en Vondel zijn saai maar verplicht, oefenen voor het eindexamen bestaat uit het eindeloos maken van oefeningen over signaalwoorden en verbanden tussen alinea’s. Zelf stond ik zes jaar voor de klas als lerares Nederlands, en hoorde leerlingen vaak verzuchten: ‘Iederéén haalt een zeven voor Nederlands. Of je nou je best doet of niet.’ Universitair docenten verzuchten op hun beurt dat studenten zo erbarmelijk schrijven. Genoeg reden om de invulling van het vak onder de loep te nemen. En als we dan toch bezig zijn, dan wil ik nog wel een balletje opgooien.
Dit artikel verscheen op 11 januari op de website van Vrij Nederland.
gelopen vrijdag kondigde minister Bussemaker aan dat de universitaire lerarenopleidingen op de schop gaan. Nog voordat ik gelezen had welke veranderingen er op stapel staan, leek me dit reden genoeg voor champagne en taart. Immers: in het geval van de lerarenopleiding betekent verandering al snel verbetering. Nog groter werd mijn vreugde toen ik las dat de regel afgeschaft wordt dat je voor een eerstegraads bevoegdheid eerst een vakspecifieke master moet volgen, maar dat er een tweejarige master komt waarin maatwerk geboden wordt.
Zo. Nu ik echt biiiijjjjna klaar ben met zwanger zijn is het tijd om de balans op te maken. Zwanger zijn is echt heel bijzonder en gezellig en knus, maar sommige dingen ga ik missen als kiespijn.
1: ‘s Nachts wakker liggen omdat maagzuur je ingewanden wegvreet.
2: Henk (de kat) die weer eens “per ongeluk” op mijn buik springt.
Vanochtend stuitte ik tijdens mijn krantenrondje op twee opvallende artikelen met VVD’ers in de hoofdrol. Als linkse wegkijk-gutmensch las ik natuurlijk eerst het dubbelinterview met Mark Rutte en Lodewijk Asscher in de Volkskrant. Het was zes uur vanochtend (dat krijg je als je zwanger bent), en ik was meteen klaarwakker. Wat was hier aan de hand? De premier en de vice-premier die elkaar drie pagina’s lang naar een hoogtepunt pijpen. Niet echt smakelijk, maar wegkijken is geen optie. Ze prijzen elkaar de hemel in. Mark biecht op dat Lodewijk hem heeft geleerd om over zijn gevoelens te praten. Lodewijk is op zijn beurt jaloers op de tomeloze energie van Mark, die er altijd maar fris en fruitig uit blijft zien. Het is dat Bram nog sliep, anders had ik heel hard “GET A ROOM” geroepen.
Pas twee dutjes later valt mijn oog op het interview met Halbe Zijlstra in de Telegraaf. Halbe prijst niemand de hemel in. Halbe wil vooral even duidelijk maken dat de VVD een beetje klaar is met al het ongevraagde vluchtelingenbezoek. Wat hem (en de VVD) betreft wordt er paal en perk gesteld aan de immigratie: niet-Europeanen komen er niet meer in. Huh? Ja, je hoort het goed. Vluchtelingen gaan ‘per kerende post’ terug. Ik weet niet hoor, Halbe, maar volgens mij doet PostNL al niet meer aan kerende post sinds de PTT-Telecompetitie gewoon de Eredivisie heet.
Anyway.
Twee video’s die ik jullie niet wil onthouden! De clip van 15% (gemaakt door Roy Verhaag, featuring de outfits van Bas Kosters), en de eerste in een reeks van nummers die we live opnamen tijdens een Kytopia Sessie, met 3voor12 en Staplab: Man Met Een Agenda. Featuring babybuik en Bram op synths!
Sinds ik afgelopen zaterdag drie shows op één dag speelde (Record Store Day, krijg je dat) is mijn lichamelijke en geestelijke toestand het beste samen te vatten als KA-POT. Maar goed, 8 maanden zwanger enzo, het schijnt erbij te horen. Laat me het illustreren.
Als professioneel tv-junkie spendeer ik meer tijd met mijn Ziggo Totaalpakket dan me lief is. Mijn specialiteiten: pulp, docu’s en verder alles wat beweegt en geluid maakt. Speciaal voor jullie presenteer ik ieder weekend de terugkijkbriljantjes van de afgelopen week. Wat moet je gezien hebben?
De aanklagers
Joechei! Een combinatie van mijn twee lievelings-tv-dingen: true crime en Coen Verbraak. Verbraak is een kei in het laten shinen van mensen die met passie hun vak uitoefenen. Dit keer ging hij embedded bij het Openbaar Ministerie, waar hij praat met officieren van justitie over hun werk als crime fighters. Niet alleen interviews aan de keukentafel, maar ook beelden uit het veld. Heerlijke televee, weer.
Witte tentjes-alarm!
